Daarnet.

Terwijl ik mijn fiets uit het slot haal, loopt er een man langs met een hond.
Ik hoest even de hoest eruit die al enige minuten mijn keel zit te kietelen.
De hond, een bouvier in een tuigje, schrikt ervan.

'Nou!' zeg ik met een licht afkeurende blik richting de hond.
En ik stap op de fiets.

'Het klonk ook wel als geblaf' zegt de eigenaar van de hond ter verdediging.
Ik probeer mij even voor te stellen hoe mijn gehoest klinkt in de oren van een hond.
'Ja, dat klopt wel' antwoord ik.
En fiets weg.
Het gesprek lijkt afgelopen.

Ineens draai ik mijn hoofd om.
'Maar een hond zou eigenlijk niet moeten schrikken van geblaf!' roep ik de man na, mij afvragend of hij het wel kan verstaan.

'Nou' roept de man.
De hond dichtbij zich trekkend:
'Van dit geblaf wel!'

Daar kan ik inkomen.

Erna fiets ik zo snel mogelijk naar huis.
Af en toe blaffend. Niet te hard.