Vanmiddag
Ik heb een busje met chauffeur gehuurd om spullen vanuit mijn huis naar mijn atelier te brengen.
We zitten op de terugweg. Een lievige man van middelbare leeftijd en ik.
Als we langs De Koepel, de ronde, voormalige gevangenis van Breda rijden, zegt de man:
'Daar zitten nu asielzoekers in'.
'Ja, klopt' zeg ik.
Ik kijk naar de kleine raampjes in het gebouw. Zal ik hem nu vertellen dat dit soort koepelgevangenissen zijn gebaseerd op het panocticum van Jeremy Bentham?
Ik stel mij voor dat ik het zeg.
En leef mij in in hoe de man dat zou beleven.
'Er komt wel weinig licht naar binnen volgens mij'.
'Nou, dat valt wel mee hoor. Ieder raampje is een cel. Daar komt genoeg licht binnen. Ik ben er weleens binnen geweest'.
Op een open dag? dacht ik.
'Ik nog nooit' zei ik.
'Ik wel. Tijd geleden hoor. Maar er komt daar genoeg licht binnen.'
We rijden verder.
'Is wel zo'n dertig jaar geleden dat ik daar was'.
'Oh?' zeg ik.
'Maar die tijd is voorbij. Dat was de slechte tijd.'
Hij glimlacht alsof hij zich excuseert.
'Oh, eh...U zat vast?'
'Ja. Maar daarna nooit meer hoor. Ik ben wijzer geworden.'
We rijden verder.
'Dus het helpt toch wel, een gevangenisstraf?'
'Het helpt. Jazeker helpt dat. En je wordt een beetje wijzer he. Helpt allemaal een beetje'.
'En, is het een hotel? Mensen zeggen altijd dat gevangenissen in Nederland net een hotel zijn.'
We staan voor een rood stoplicht.
'Nee, het is geen hotel hoor. Je zit toch vast. De deur zit op slot. Je mag werken, krijg je 24 euro per week. Kan je voor 2 euro per dag een teevee huren.'
Het is groen.
We gaan weer rijden.
'Maar voordat ik de bak in ging, kon ik niet lezen of schrijven. Sinds ik gevangen heb gezeten kan ik dat wel.'
'Oh, u heeft daar leren lezen en schrijven?'
We zijn er bijna.
'Ja. Je kon daar ook naar school.'
'Als ik nu een formulier moet invullen, kan ik dat gewoon lezen' zegt hij, en hij zet zijn borst iets uit.
Ik voel zijn trots.
We rijden verder tot mijn huis.
Hij vult het formulier in.
Als ik uitstap word ik verblind door de zon die me tegemoet treedt.
