Alleen ik was de afspraak vergeten, kwam daar pas later achter. Nu, vijf weken later ongeveer, wil ik bellen voor een nieuwe afspraak. Er is nog niets van een belletje of een briefje geweest van waar ik bleef.
Vind ik best vreemd, want het gaat over psychiatrie, geen tandarts afspraak ofzo.
Het gaat met mij nu redelijk goed, maar stel dat dat niet zo was?
Dan lag ik misschien wel psychotisch onder een brug of deed pogingen tot suïcide.
Net belde ik met de afdeling psychiatrie om een nieuwe afspraak te maken, en om te vragen of het normaal was dat ik niets van hen had gehoord op het feit dat ik niet was verschenen op de afspraak.
Op mijn vraag hierover antwoordde de telefoniste dat het volgens haar normaal was, het is ieders eigen verantwoordelijkheid om te komen of niet.
Ja, duh, maar het gaat hier wel over kwetsbare mensen die niet altijd meer helder kunnen nadenken.
Ik zei:
'Maar dit is toch de afdeling psychiatrie, dat gaat toch over zorg? Zorg voor mensen die het moeilijk hebben? Met mij gaat het nu toevallig best goed, maar het had net zo goed anders kunnen zijn...Het lijkt mij toch dat jullie enige zorg moeten dragen voor mensen die niet op een afspraak komen'.
'Nee'.
Ik moest bijna lachen.
'Eh 'nee', wat bedoelt u daarmee?'
'Nee, wij doen dat niet. Dan moeten we al die mensen op gaan bellen. En deze discussie ga ik niet met u voeren'.
'Want?'
'Hier ga ik niet over, dat moet u maar met de arts bespreken'.
'Nou o.k., dat zal ik zeker doen. Maar mag ik dan wel even een nieuwe afspraak maken?'
'Wat is uw geboortedatum?'
'Oh, ik zie nu dat uw DBC gesloten is, u kunt geen nieuwe afspraak maken'.
'Pardon, hoe kan dat nou? Ik weet daar niets van. Ik sta gewoon onder controle bij deze psychiater'.
'Tja, dat kan maar hier staat dat uw DBC gesloten is'.
'Maar u weet niet hoe dat komt?'.
'Nee, ik zal het wel met uw arts overleggen, ik bel u morgen terug'.
..............................
