Gisternacht op de fiets naar huis vanaf het station.
Een Marokkaans uitziende jongen roept met Brabants accent 'Mevrouw'.
Ik kijk of de figuur die achter hem staat ook een jongen is.
Nee, het is een vrouw. Dan besluit ik te stoppen.
Ik kijk hem welwillend aan. Misschien wil hij de weg vragen.
'Uw wielen draaien'.

Ik lach. De vrouw die achter hem staat lacht.
We hebben even oogcontact.
En ik fiets verder, de zwarte nacht in.