Bij de Appie
'Ben je niet in functie vandaag?'
vraagt de kassier.
Ik begrijp gelijk waar hij op doelt.
'Nee, mijn camera is stuk!' zeg ik.
'Dat méén
je niet!' zegt hij verbolgen, terwijl hij grote ogen opzet.
'Ja' zeg ik, met stomheid geslagen. Op
zoveel medeleven had ik niet gerekend.
Ik adem diep in.
'...Hij was al een beetje stuk, maar nu
is-ie echt helemáál
stuk' zeg ik, alsof ik de situatie daarmee volkomen helder maak.
Ik doe snel de boodschappen in mijn
tas.
'Maar ik koop over een paar maanden wel
weer een nieuwe hoor' zeg ik, alsof ik hem wil troosten.
Zijn gezicht klaart op.
Ogen worden kleiner. Ik pak mijn
laatste paar boodschappen.
'Eeééérst
even sparen' zegt hij goedmoedig.
'Ja' antwoord ik instemmend. Met in
mijn hoofd de wetenschap dat daar toch niets van terecht zal komen.
Ik pak mijn volle tas met boodschappen
en loop weg.
'Fijne dag he!' roept de kassier mij
na.
'Bedankt!'
Met een zichtbaar gerust gesteld
gezicht gaat hij verder met de volgende klant.